De blogs van Michael Reefs

De afgelopen dagen ben ik druk bezig geweest met de eerste twee hoofdstukken van Het Woestijnhotel. De meeste proeflezers (ongeveer 12 mensen) hebben het eerste hoofdstuk kritisch gelezen en tips gegeven. Hiermee kon ik ook de vorm van het verhaal bepalen. Natuurlijk had ik de opzet al klaar en stond het verhaal in grote lijnen vast. Maar door de input van anderen, ging het verhaal toch een andere kant op. Ik merkte dat ik bepaalde dingen beter weg kon laten en dat de hoofdpersonen toch een iets andere karakterbeschrijving kregen dan aanvankelijk gedacht. Hierdoor werd de plot sterker en groeiden de personages voor mijn ogen. Ze werden levensechter.

Het herschrijven van het eerste hoofdstuk lukte goed. Hierdoor kon ik het geschreven stuk van hoofdstuk twee schrappen, want dat sloot niet meer aan. Inmiddels is ook dat naar tevredenheid af en leest de eerste proeflezers het kritisch door. Deze kijkt vooral naar de logische opbouw van het verhaal en nadat die dingen goed- of afgekeurd zijn, stuur ik het door (in fases) naar de rest. Ik ga vrolijk verder met hoofdstuk 3, want ik ben nu bij een scene aanbeland waar ik dolgraag verder aan wil schrijven.

Op de facebookpagina van Het Woestijnhotel loopt daarnaast een unieke actie. Je kunt namelijk kans maken om met je naam in het boek te komen staan. Lees meer hierover op Facebook.

En nu een stukje tekst uit het tweede hoofdstuk:

David keek door het raam naar buiten, waar de nacht als een dichte sluier over de woestijn en het resort viel. ’s Avonds koelde het flink af en zag alles er zo onheilspellend uit. Verderop stonden de steigers, waar ze nog aan het werk waren om het resort uit te breiden.
David zag iets geks. Het leek op lichtstralen die willekeurig door de omgeving schenen.
‘Moet je dit zien,’ zei hij tegen zijn zus. ‘Zijn er nog mensen aan het werk op dit tijdstip?’
Sienna ging naast hem op het bed zitten en keek naar de bouwplaats. ‘Dat zijn mannen met zaklampen,’ zei ze. ‘Zeker geen bouwvakkers, die zijn allang naar huis.’
‘Wat doen ze dan bij de steigers?’ vroeg David. Hij dacht weer aan het lijk en vroeg zich af of dit er iets mee te maken had.
‘Geen idee, maar we kunnen een kijkje nemen. Er is nu verder toch niemand meer buiten.’
Sienna sprong van het bed af en pakte een vest uit de kast. David hield haar bij de deur tegen.
‘Wat als we straks gevaar lopen? Er is niemand die ons kan helpen.’
‘Dat zal heus niet gebeuren, we doen voorzichtig.’
David knikte. Hij raapte in zijn eigen kamer een trui van de grond en trok deze over zijn T-shirt.

Een korte update wat er voor de rest nog gebeurt op dit moment: Ik ben druk bezig de website vorm te geven, iedere week worden er stukjes geplaatst en nieuwe onderdelen. Ik heb de boektrailer voor het grootste deel af (deze is ook op de facebookpagina en website te bekijken). Ik ben af en toe aan de app aan het werken, zodat ik voor mezelf een beeld heb waar ik naartoe ben. En het leukste van alles: ik ben druk bezig met grappige, spannende en enge hotelkamers te verzinnen. Zo heb ik al een avontuurlijke Incakamer, een geheimzinnige Mijnsuite, een adembenemende Junglekamer en noem maar op.

In welke kamer wil jij inchecken?

“Probeer eens wat nieuws, wat anders,” zei laatst iemand tegen me. Ik ben al jaren eigenlijk alleen maar bezig met De Bieb-bende, zonder stil te staan bij nieuwe ideeën die ik heb. Af en toe schrijf ik zo’n idee wel op en werk ik het ook helemaal uit, maar nooit doe ik er ook echt wat mee.

Totdat iemand me dus vertelde om er gewoon mee aan de slag te gaan. “De rest komt vanzelf als je eenmaal begint.” Het bleef door mijn hoofd spoken en ik vroeg me af of ik echt een heel nieuw concept kon bedenken. Ik weet intussen immers hoeveel tijd en moeite het me heeft gekost om het hele concept van De Bieb-bende uit te werken.

Tijdens een wandeling kreeg inderdaad een nieuw idee. Iets met een woestijn, een hotel en een piramide. Meer had ik nog niet. Pas toen ik een week later in een boekhandel een bijzonder boek zag liggen, met extra mogelijkheden, voelde ik vanbinnen weer iets kriebelen. Thuis werkte ik het hele idee uit en inderdaad, de rest kwam vanzelf.

Inmiddels heb ik dus een compleet nieuw concept rondom Het Woestijnhotel op papier staan, van app tot en met website. Alles is in dit verhaal met elkaar verbonden en werkt anders dan bij De Bieb-bende. In de komende blogs zal ik steeds beschrijven hoe ik vorder en wat er zoal komt kijken bij het schrijven en uitvoeren van dit nieuwe verhaal met concept. Natuurlijk ga ik het dan ook hebben over het zoeken en vinden van een geschikte uitgever, die samen met mij van dit spannende en uitdagende concept een succes wil maken.

VOORTGANG:

Momenteel ben ik druk bezig met een boektrailer (zodat het verhaal voor mezelf duidelijk is en ik dit kan gebruiken bij de zoektocht naar een uitgever), heb ik het eerste hoofdstuk geschreven en werk ik alles uit. In OneNote heb ik de karakters uitvoerig beschreven, de belangrijkste scenes per hoofdstuk en verschillende hotelkamers die onderdeel van het verhaal uitmaken. Een collega op het werk heeft naar aanleiding van het eerste hoofdstuk samen met mij de verhaallijn sterker gemaakt en aangevuld met leuke details. Dit ga ik dus verder uitwerken als ik hoofdstuk 1 herschrijf.

VOORPROEFJE:

Lees hier alvast een klein stukje zoals het in het eerste hoofdstuk staat:

‘Wat voor plan heb je?’ vroeg David, die buiten adem was. ‘Je bent toch nog niet vergeten wat je de vorige keer zei over de sarcofaag die in kamer 147 op de derde verdieping staat?’
‘Dat daar de dochter van Cleopatra in ligt?’ Sienna bleef even staan en draaide zich om. ‘Je hebt niet eens gekeken of het wel waar is.’
David liep een paar treden verder en haalde haar in. ‘Natuurlijk heb ik het gecontroleerd. Hij was leeg.’ ‘Je hebt niet goed gekeken. Er zit een dubbele bo…’
‘Sienna, hou op met die onzin. Het is gewoon niet waar! De enige geheimen hier in de piramide liggen verborgen in de top. Daar zullen we nooit komen. Zeker niet nu pa zo streng is geworden.’

11 Maart nadert snel en achter de schermen ben ik druk bezig met de laatste puntjes op de i. Zo ben ik al sinds augustus vorig jaar bezig met een boektrailer voor deel 1 (die wat nu op YouTube staan waren allemaal bedoeld voor het manuscript dat op TenPages.com stond). Verder ben ik druk bezig om alle pagina’s met extra informatie te voorzien die straks bij iedere QR-code horen.

Een screenshot van de nieuwste boektrailer

Maar daarnaast, en dat is natuurlijk het belangrijkste, ben ik druk bezig met de redacteur van Zilverspoor. Begin december ontving ik de eerste versie en kon ik de hele maand aan de slag om zelf verbeteringen aan te brengen. In het begin leek het een onmogelijke taak, iedere bladzijde bijna volledig roodgekleurd. Maar al snel zag ik dat het waardevolle tips waren. Hier een woordje veranderen, daar een paar woorden omdraaien en soms een heel stuk schrappen. Moeilijke momenten waren het, wanneer opeens een heel stuk zomaar weg moest (nam namelijk de vaart in het verhaal weg). Hierdoor zag ik het verhaal enorm groeien. Plotseling vielen de stukjes van de puzzel toch hun plaats. Ik dacht dat ik alle details goed had verwerkt, maar dat was helemaal niet zo. Er klopten een heleboel dingen in het verhaal niet, terwijl het voor mij natuurlijk allemaal duidelijk was.

Zo een frisse blik van de redacteur is dan geweldig, want die kijkt er natuurlijk heel anders tegenaan. En wat is het handig dat je tussendoor gewoon even snel vragen kunt stellen. Als je even door de bomen het bos niet meer ziet en denkt dat er nooit een eind aan komt. Wie dacht dat het schrijven van een boek een makkelijke klus is, kan zich hierin ontzettend vergissen. Zelf denk je misschien dat je na het voltooien van je manuscript klaar bent en dat je na een paar keer lezen alle fouten eruit hebt gehaald. De redacteur haalt er misschien wel het dubbele uit.

Tegenwoordig brengen veel mensen hun boek in eigen beheer uit. Heel vaak zie je dan dat een redacteur daar nauwelijks aan te pas is gekomen. Hierdoor loopt het verhaal soms niet lekker, omdat zinnen niet vloeiend in elkaar overgaan, of omdat de details niet kloppen. En dat kan storend zijn. Je hebt immers ontzettend veel werk gehad om het boek af te maken.

Mijn manuscript is nu gelukkig helemaal goedgekeurd door de eerste redacteur en gaat nu door naar de volgende. Hier wordt het verhaal nog een keer goed nagekeken en of de woorden wel allemaal kloppen. Dan heb ik weer tijd om verder te gaan met deel 2, want ook dat moet binnenkort al af zijn. En dan begint het allemaal weer opnieuw. Heerlijk!

Wil je straks de nieuwste boektrailer als eerste kunnen bekijken? Schrijf je dan in via www.betreeddelegende.nl of houd www.debiebbende.nl/trailer in de gaten!

Tijdens het herschrijven van het manuscript, loop je toch nog tegen problemen aan die je eerst niet zag, of niet wilde zien. De meeste dingen zijn kleine dingen, die makkelijk aan te passen zijn. Maar er zijn ook grotere zaken die veranderd moeten worden en dat bezorgt me toch af en toe hoofdpijn.

Zoals het “show, don’t tell” principe. Iemand die geen ervaring met schrijven heeft, zal dit waarschijnlijk weinig zeggen. Het komt er in het kort op neer dat je zoveel mogelijk dingen aan de lezer laat “zien”, zonder dat je alles meteen verklapt. De lezer moet een beetje uitgedaagd worden tijdens het lezen. Een simpel voorbeeld:

Hij was boos.

Hier worden er geen doekjes om gewonden, je weet meteen waar je aan toe bent en het laat weinig meer over om zelf na te denken. Daarentegen zegt de volgende zin hetzelfde, terwijl het woord “boos” nergens wordt genoemd:

Hij stampte op de grond en werd rood.

Nu zijn dit simpele voorbeelden, in het hele manuscript zitten natuurlijk andere, moeilijkere zinnen die veranderd moeten worden. Een hele taak en ik doe mijn best er zoveel mogelijk te veranderen. Maar soms zie je door de bomen het bos niet meer en denk je: was het maar al af en lag het boek in de winkels. Een boek schrijven is zeker niet makkelijk. Vroeger dacht ik altijd dat ik gewoon een boek kon schrijven, dat vervolgens een maand later al in de winkels zou liggen. Zo werkt het dus niet. Ik kan best begrijpen dat je zoiets fulltime kunt doen en nog te weinig tijd hebt. Respect voor de schrijvers die er hun werk van hebben kunnen maken.

Voorlopig ben ik dus nog wel even bezig met het herschrijven. Mijn streven is om 1 maart klaar te zijn en het weer op te sturen. Tot die tijd blijf ik lekker veel showen.

Wat een spannende dag was het afgelopen dinsdag (31 januari). Voor het eerst lazen totaal onbekende kinderen (rond 15 jaar) het manuscript van “De bieb bende”. Een ervaren leespanel ook nog! Zij hebben immers verstand van boeken en schrijven vaak genoeg recensies. En nu is mijn manuscript aan de beurt. Hoe zouden ze het vinden? Is het wel spannend genoeg? En nog veel belangrijker: is het wel geschikt voor de juiste doelgroep?

Met een groepje van 4 kinderen ging ik apart zitten. Het spannendste moment brak aan. Ze vertelden heel erg enthousiast wat zij van “mijn” manuscript vonden. Een meisje vertelde dat ze tijdens het lezen alleen maar zat te nagelbijten, zo spannend was het. Een heel gesprek volgde. Van stijl tot en met de vlotheid van het verhaal, alles werd besproken. Kritisch waren ze zeker, maar heel erg positief. Dat was voor mij toch wel het belangrijkste. Ze waren het er allemaal over eens dat het verhaal lekker weglas, maar dat het wel soms iets te snel ging om te volgen. En ze spraken over de titel, want “De bieb bende” vonden ze meer een titel voor kinderen van ongeveer 8 jaar. “De legende van de Hemelrijders” vonden ze veeeeel beter klinken.

Een toevallige bijkomstigheid was toen er een jongen binnen kwam gewandeld die bij een ander groepje niet echt thuishoorde. Hij had mijn manuscript niet gelezen en wist totaal niets van “De bieb bende”. Twee kinderen probeerden hem het verhaal in het kort uit te leggen, zodat het voor mij ook duidelijk werd of ze het hadden begrepen. Dat lukte aardig, maar ze vonden niet echt de juiste woorden. Een ander meisje daarentegen wist het woord “grafkelder” te gebruiken en in combinatie met “heuvel” en “bibliotheek”, was de jongen gelijk enthousiast.

Nuttige feedback waar ik zeker iets aan heb. En waar ik nu mee aan de slag moet. Nogmaals het hele manuscript herschrijven. Pas daarna is het ook zeker of een uitgeverij ermee verder wil gaan, want die zat er ook bij tijdens het hele gesprek. Wordt dus zeker vervolgd!

De tijd tikt langzaam verder. De ene maand na de andere gaat voorbij en sommigen vragen zich af hoe het met De bieb bende gaat. Het manuscript ligt nu bij de uitgeverijen, waar we met z’n allen op een reactie wachten. Het zijn spannende tijden, want bij welke uitgeverij zal het boek uiteindelijk verschijnen? Zodra er meer informatie beschikbaar is, zal ik dat natuurlijk gelijk laten weten.
Tussendoor heb ik ook volop aan de website gewerkt. Hieronder zal ik even kort op een rijtje zetten wat er allemaal nieuw is:

- Reserveren: Vanaf nu is het mogelijk om het boek alvast te reserveren. Op die manier weet je zeker dat je ruim op tijd te horen krijgt wanneer het boek in de verkoop gaat en maak je bovendien kans op mooie prijzen, zoals een gesigneerd exemplaar. Bovendien betekent reserveren niet dat je het boek ook daadwerkelijk moet kopen. Reserveren kan via reserveer.debiebbende.nl.

- Spel: Het eerste uitgebreide spel op de site staat ook online. Klik bij het tabblad spellen op “De 3 aanwijzingen” en zoek zo snel mogelijk de drie verborgen voorwerpen op de site en open de geheime locatie. Hier kom je allerlei dingen uit het boek tegen en maak je een spannende ontdekkingstocht.

- Mogelijk om vragen te stellen aan de personages: Wanneer je nu de informatie over de verschillende personages leest, zul je zien dat er een nieuwe knop bij is gekomen. Via de knop “Stel een vraag” kun je aan ieder personage een vraag stellen. Op die manier kom je nog meer te weten over De bieb bende en weet je wat de kinderen bezighoudt.

- Nog meer geheimen: Vanaf nu zullen er ook iedere week kleine geheimen verschijnen. Deze worden niet uitgelegd, maar moet je zelf ontdekken. Kom bijvoorbeeld eens terug rond een bepaald tijdstip en zie wat er anders is!

De afgelopen weken heb ik me volop bezig gehouden met het herschrijven van de 10 hoofdstukken van de Bieb Bende. Het ene hoofdstuk was soms makkelijker te herschrijven dan het andere. Om de verhaallijn kloppend te maken, moest er veel toegevoegd worden. Bijvoorbeeld het toepassen van de aanwijzingen. Dit kwam eerst heel verwarrend over en op het einde was het veel te snel voorbij. Nu worden de aanwijzingen goed samengebruikt en maken ze deel uit van de missie. Ook het einde is veranderd. Nu heeft het, voor mij, een waardig einde en meteen een spannende knipoog naar het volgende deel. De volgende dagen, tot 7 juli, zal ik me bezighouden met het redigeren. Enkele proeflezers lezen de hoofdstukken een laatste keer door en dan zal ik deze versie volgende week donderdag opsturen naar TenPages.com. Daarna zal er waarschijnlijk weer van alles veranderd moeten worden. Ik ben benieuwd en ik zal jullie op de hoogte houden!

Voor degenen die vandaag nog zon hebben, geniet ervan!

Gisteren 21.13 was het eindelijk zo ver. De laatste mail kwam binnen met de laatste aandelen. Een geweldig gevoel! Ik kon wel honderd gaten in de lucht springen van vreugde. Meteen daarna ben ik naar mn zus gegaan om het geweldige nieuws te vieren!
De afgelopen weken waren echt spannend. En ik had nooit verwacht dat ik het binnen 5 weken en 1 dag zou halen. Ik had nog zoveel ideeën om mijn manuscript te promoten. Dat was helemaal niet meer nodig.

Vandaag heb ik mn eertse interview gehad, voor het Limburgs Dagblad. Dat artikel zal morgen of overmorgen in de krant verschijnen. Natuurlijk lees je dat hier als het zover is. En ook TenPages belde al, met de mededeling dat de eerste versie van De Bieb Bende 7 juli ingeleverd moet worden. Dus nu ben ik meteen aan de slag gegaan om hoofdstuk 3 te schrijven en daarna de rest. Ik heb er zin in! Vooral nu ik besef dat het echt een boek gaat worden. Na al die jaren.

Iedereen nogmaals bedankt voor de geweldige steun de afgelopen weken! Bedankt voor het maken van reclame voor de Bieb Bende. Super gewoon.