Het werk van een redacteur
11 Maart nadert snel en achter de schermen ben ik druk bezig met de laatste puntjes op de i. Zo ben ik al sinds augustus vorig jaar bezig met een boektrailer voor deel 1 (die wat nu op YouTube staan waren allemaal bedoeld voor het manuscript dat op TenPages.com stond). Verder ben ik druk bezig om alle pagina’s met extra informatie te voorzien die straks bij iedere QR-code horen.
Maar daarnaast, en dat is natuurlijk het belangrijkste, ben ik druk bezig met de redacteur van Zilverspoor. Begin december ontving ik de eerste versie en kon ik de hele maand aan de slag om zelf verbeteringen aan te brengen. In het begin leek het een onmogelijke taak, iedere bladzijde bijna volledig roodgekleurd. Maar al snel zag ik dat het waardevolle tips waren. Hier een woordje veranderen, daar een paar woorden omdraaien en soms een heel stuk schrappen. Moeilijke momenten waren het, wanneer opeens een heel stuk zomaar weg moest (nam namelijk de vaart in het verhaal weg). Hierdoor zag ik het verhaal enorm groeien. Plotseling vielen de stukjes van de puzzel toch hun plaats. Ik dacht dat ik alle details goed had verwerkt, maar dat was helemaal niet zo. Er klopten een heleboel dingen in het verhaal niet, terwijl het voor mij natuurlijk allemaal duidelijk was.
Zo een frisse blik van de redacteur is dan geweldig, want die kijkt er natuurlijk heel anders tegenaan. En wat is het handig dat je tussendoor gewoon even snel vragen kunt stellen. Als je even door de bomen het bos niet meer ziet en denkt dat er nooit een eind aan komt. Wie dacht dat het schrijven van een boek een makkelijke klus is, kan zich hierin ontzettend vergissen. Zelf denk je misschien dat je na het voltooien van je manuscript klaar bent en dat je na een paar keer lezen alle fouten eruit hebt gehaald. De redacteur haalt er misschien wel het dubbele uit.
Tegenwoordig brengen veel mensen hun boek in eigen beheer uit. Heel vaak zie je dan dat een redacteur daar nauwelijks aan te pas is gekomen. Hierdoor loopt het verhaal soms niet lekker, omdat zinnen niet vloeiend in elkaar overgaan, of omdat de details niet kloppen. En dat kan storend zijn. Je hebt immers ontzettend veel werk gehad om het boek af te maken.
Mijn manuscript is nu gelukkig helemaal goedgekeurd door de eerste redacteur en gaat nu door naar de volgende. Hier wordt het verhaal nog een keer goed nagekeken en of de woorden wel allemaal kloppen. Dan heb ik weer tijd om verder te gaan met deel 2, want ook dat moet binnenkort al af zijn. En dan begint het allemaal weer opnieuw. Heerlijk!
Wil je straks de nieuwste boektrailer als eerste kunnen bekijken? Schrijf je dan in via www.betreeddelegende.nl of houd www.debiebbende.nl/trailer in de gaten!
Mooi blog en ik ben het er helemaal mee eens. Zelf gaf ik ‘Moe is Moe maar voldaan’ niet in eigen beheer uit maar wel bij mijn eigen uitgeverij en dus miste ik die redacteur. Maar dat heb ik opgelost door gebruik te maken van auteursbegeleiding (bureau Artemis, Hedwig van Lier in mijn geval). Wat je hier beschrijft aan het commentaar dat je krijgt van redacteur herken ik dus helemaal. Het is altijd een hele klus om alles te verwerken maar het wordt er beslist mooier van.
Ik had bij mijn derde boek ‘Moord op Methusalem’ heel veel hulp van literair agent Irma Woortman. Daarna heb ik het zelf uitgegeven. Het thema ‘lugubere oplossing van het vergrijzingsprobleem’ is echter zo actueel dat ik een ‘echte’ uitgever nodig heb om het boek een groter publiek te geven. Ik heb zelfs al contact met een filmregisseur in Nederland die het boek momenteel beoordeelt en een producent in New York die mijn exposé in het Engels via een Amerikaanse vriend van mij heeft ontvangen. Ik ben benieuwd. Normaal is eerst het boek en dan film maar hier kan ik ook mee leven.